| Rok 1863
Pamiętasz, Ojczyzno moja, ten czas?
Był wieczór, szliśmy przez las.
Naszym pragnieniem wolność była,
braterstwo, a nie powstańcza mogiła.
Naszą winą była miłość do Ciebie – Ojczyzny,
która przerodziła się w krwawiące blizny.
Pamiętasz, Ojczyzno moja, porę kwietniową?
zaczęliśmy wtedy pisać historię nową.
My – miejscowi powstańcy w ciemną noc,
bogaci nie w siłę, lecz w serca moc,
ruszyliśmy wyrwać się z kajdan niewoli,
nie wiedząc, że los wrócić nie pozwoli.
Ojczyzno, nie było czasu na zbędne rozmowy,
każdy oddać życie za Ciebie był gotowy.
Choć przewaga Moskali była znacząca,
nie poddawaliśmy się walcząc do końca.
W wielu oczach był płacz, bo przegrana blisko…
Czy na pewno przegrana? Czy zabrano nam wszystko?
Nie straciliśmy nigdy, Ojczyzno, miłości do Ciebie,
my Polacy, Ci co na ziemi i Ci co już w niebie.
Gdy w końcu w gruzach siła zaborców legła,
stałaś się Polski, wolna i niepodległa.
Dziś – historię twej wolności przekazujemy
i hołd zmarłym w Powstaniu Styczniowym oddajemy.
uczeń ZSS w Krynkach / Krynki 2015 |
