Innowacja pedagogiczna „Patrzę, dotykam, czuję – badam i eksperymentuję” w grupie starszaków
(wych. Justyna Woronowicz-Ciruk)
W kolejnym cyklu zajęć dzieci bawiły się światłem, kolorem, a także dowiedziały się w jaki sposób mogą lokalnie działać na rzecz środowiska.
Światło wzbudza ich ciekawość, stymuluje zmysł wzroku, pomaga rozwinąć funkcje poznawcze. Zabawa światłem, to także dobry sposób na przełamanie strachu przed ciemnością, jest okazją do świetnej zabawy w bezpiecznej i sprzyjającej dla dziecka atmosferze. Taka terapia światłem to doskonałe ćwiczenie dla percepcji wzrokowej.
Jednym ze skutecznych czynników aktywizujących dzieci jest kontakt z przyrodą, która jest bogatym źródłem przeżyć, wrażeń, doznań. Bezpośrednie zetknięcie dziecka z przyrodą wywołuje u niego chęć aktywnego działania w niej, a także budzi uczucia opiekuńczości i przyjaźni wobec świata roślin i zwierząt. Jednak w wielu wypadkach w niewystarczającym zakresie i stopniu wykorzystuje się najbliższe środowisko jako miejsce i środek edukacji ekologicznej, a tym samym obserwację i doświadczenie jako metody nauczania i uczenia się, poznawania i przeżywania jej bogactwa i piękna.
W zbliżaniu dzieci przedszkolnych do przyrody i zaznajamianiu ich z zagrożeniami ekologicznymi szczególnie ważne jest uczenie się przez przeżywanie. Stwarza ono optymalne warunki do rozbudzania uczuć dzieci, a także sprawia, że wiedza o przyrodzie ożywionej i nieożywionej, i zasobach jej ochrony staje się wartością, której chcemy bronić i dla której chcemy pozyskać innych.
